อันที่จริง ก็ไม่ได้ตั้งใจจะเล่น WoFF หรอก แต่พอดีว่าร้านเกมเจ้าประจำโทรมาแจ้งว่า WoFF ที่จองไว้ของเข้าแล้ว ไอ้เราก็ห๊ะ มีเคยไปจองด้วยเหรอ นั่งนึงแปบนึงก็เออ เคยจองจริงๆ ด้วยจองไปพร้อมกับ FFXV นะแหละ แล้วก็ลืมไปเลย ก็เลยอ่ะๆ เล่นก็ได้
ระบบของเกมค่อนข้างอิงกับไฟนอลยุคเก่า แต่มีการปรับ UI ให้ออกคำสั่งได้ง่ายขึ้น คือเราสามารถเซ็ตช็อคคัทลงบนปุ่มต่างๆ ได้ทำให้ไม่ต้องลากเคอเซอร์ไปมาจิ้มที่ตัวคำสั่ง หรือจะปรับไปใช้ UI แบบคลาสสิกก็ได้ (สามารถปรับไปปรับมาได้ตลอดเวลาระหว่างสู้) ทำให้การใส่คำสั่งค่อนข้างลื่นไหลมาก
ส่วนระบบอันสุดแสนยูนิคของ WoFF คือการต่อตัวกันของพวกเรา 3 ตัวต่อเรียงกันเป็นหนึ่งเสา ในปาร์ตี้เราจะลงได้สูงสุด 2 เสา หรือก็คือ 6 ตัว ซึ่งค่าพลังของพวกเราก็จะจับบวกกันตรงๆ เวลาโดนทุบโดนตีดาเมจมันก็จะเข้าเฉลี่ยๆ กันไป ถ้าโดนทุบเยอะๆ เสาก็จะเสียศุนย์ล้มลงมาแตกกระจายเป็นตัวๆ ทั้งฝั่งเราและฝั่งศัตรูสามารถซ้อนเสากันได้ทั้งสองฝั่ง
อะบิลิตี้ใช้ได้ของแต่ละเสา ก็จะมาจากตัวที่นำไปจับต่อตัวกัน ถ้าจะใช้ ไฟก้า ในเสาก็ต้องก็ต้องมีคนใช้ ไฟ ได้ทั้งสามตัวหรือใช้ ไฟก้า 1คน ไฟ1 คน ถึงจะใช้ไฟก้าได้เป็นต้น
แต่ WoFF สามารถเอาพวกเราลงได้แค่ 2 เสาเท่านั้น ทำให้พอเล่นจริงรู้สึกทำอะไรได้น้อยมาก ถ้าสั่งแตกตัวออกเป็นสามตัว ค่าพลังก็จะน้อยลงกว่าตอนต่อตัวมากทำให้ง่ายต่อการโดนทุบตาย เลยไม่ค่อยเห็นประโยชนของการแยกเสาเท่าไหร นอกจากบางกรณีจะรีบฆ่าบอสให้ตาย ก็จับแยกเสาแล้วรุมปาไอเท็มใส่บอสไปซะ (ไอเท็มขว้างดาเมจค่อนข้างสูงและหาไม่ยากเท่าไหร)
อีกด้านหนึ่งก็คือพอเจอศัตรูที่เก่งกว่าเรามากๆ ก็จะกลายเป็นกดตั้งรับไปเรื่อยๆ ตราบเท่าที่ยังทนรับตีน แล้วเติมพลังสู้ไหว ก็รอสวนด้วยเวทยใหญ่ไปเรื่อยๆ ก็จะปราบบอสหลายๆ ตัวได้โดยไม่ต้องไปฟาร์มเลเวลใหม่ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันมีวิธีที่ดีกว่านี้ไหม
ตัวเกมนั้นแทบจะเล่นเป็นโปเกม่อนเลย คือเวลาเจอมอนสเตอร์ตัวใหม่ (ในเกมเรียกว่ามิราจ) ก็จะจับดะหมดทุกตัว แต่ทุกตัวที่จับมามันไปเริ่มที่เลเวล 1 กันหมด พอเล่นไปหลังๆ ปัญหาเลยเริ่มเกิดเพราะตัวที่จับมาใหม่เลเวลมันตามทีมหลักไม่ทัน จะเอาไปขุ่นเลเวลก็ต้องไปเสียเวลาฟาร์มอีก (ผมเป็นคนไม่ชอบเดินฟาร์มเลเวลเท่าไหร เป็นประเภทเดินหน้าไถสู้มากกว่า) ทำให้มิราจหลายๆ ตัวที่จับมาไม่มีโอกาสได้ใช้
โดยรวมชอบงานภาพกราฟฟิคของเกมนี้มาก มันดูมุ้งมิ้งไปหมดทุกอย่าง เสียอย่างเดียวคือร่างตัวโตของคู่พี่น้องที่เป็นลายเส้นโนมุระ คือไม่ชอบลายเส้นแบบโนมุระเอาซะเลย เกลียดมาก เวลาเล่นผมก็เลยแทบจะไม่ใช้ตัวเอกสองคนในร่างตัวโตเลย ใช้มันแต่ร่างหัวโตนี่ละ เห็นหัวโตวิ่งไปวิ่งมานี่มันน่าเอาตีนยันให้คว่ำจริงๆ
ส่วนเนื้อเรื่องหลักของคู่พี่น้องบอกตรงๆ คือน่าเบื่อ คนพี่ดูจริงจังแต่ไม่ค่อยมีเสน่ห์ ออกจะน่ารำคาญ ส่วนน้องก็ดูโง่ไม่เข้าท่าไปทุกเรื่อง ขยันยิงมุกควายๆ ได้ทุกเวลา แล้วดันมีตัวมารับมุกมันอีก
แต่เนื้อเรื่องเสริมของพวกตัวละครภาคเก่าที่เป็นไซด์เควสอันนี้หลายๆ อันสนุก และน่ารักมาก คนเขียนบทเข้าใจจับคู่ตัวละครให้มาเจอกัน สำหรับแฟนๆ ภาคเก่าที่รู้ปูมหลังของตัวละครแต่ละตัว เวลามาเล่นไซด์เควสน่าจะรู้สึกอินสนุกไปกับมันได้ไม่ยาก และมีแอบเล่นกับปมของแต่ละตัวที่มีอยู่ในภาคเก่า เช่น
ยูนะ จากภาค 10 ซึ่งในภาคนั้น จุดหมายปลายทางของซัมมอนเนอร์ที่เดินทางไปปราบซินทุกคนคือความตาย พอมาใน WoFF ก็มีจับให้ยูนะไปเจอกับชาวบ้านที่จะเอาตัวไปเป็นเหยื่อล่อมอนสเตอร์ เพื่อถ่วงเวลาไม่ให้มอนสเตอร์บุกหมู่บ้าน
หรือคลาวที่โดนทีน่าเตือนสติระหว่างการล้างแค้นเซฟิรอธหรือปกป้องเพื่อนในขณะนี้อย่างไหนสำคัญกว่ากัน
ผมคิดว่าไซด์เควสหลายๆ อันจะทำให้แฟนๆ ไฟนอลภาคเก่าๆ อมยิ้มไปได้ไม่ยาก จากการที่คนเขียนบทเข้าใจที่จะดึงจุดเด่นจุดด้อยของตัวละครแต่ละตัวโยงเข้าหากันใน WoFF นี้ เมื่อเทียบกับเนื้อเรื่องหลักของคู่พี่น้องตัวเอกสองคนที่ดูไร้แก่นสารมาก กว่าจะสนุกก็เล่นไปจนเกือบท้ายๆ เกมเลย
ว่าแต่ตกลงนี่มันเกมจะทำหลอกขายเด็กๆ ที่ไม่เคยเล่นไฟนอล ด้วยคู่พี่น้องคณะตลกแดก หรือจะขายแฟนๆ ไฟนอลเดนตายด้วยตัวละครภาคเก่าๆ กันแน่
